Afronding Game Ranger cursus

De uitslag van een paar weken hard weken is binnen: Margriet is geslaagd (een mager zesje voor tracking maar de andere 17 modules en praktijk allemaal prima) en Ad is net gestruikeld over de modules geology, taxonomy en arthropods. Vooral tracking (herkennen van sporen) vonden we erg lastig. Zijn de pootafdrukken van een duizendpoot en een olifant nog heel redelijk van elkaar te onderscheiden; zodra je moet kiezen tussen een van de antilopen of tussen soorten vogels wordt het een stuk moeilijker.
Het bestuderen van uitwerpselen om daar vervolgens iets zinnigs over te zeggen was even wennen maar uiteindelijk zaten wij ook gretig te onderzoeken of er nou wel of geen stukjes boombast in de bolus te vinden waren (wel: dan olifant / geen: dan nijlpaard of neushoorn. Dat hangt dan weer van de soort gras en de vorm af) Uiteindelijk kregen we er zelfs lol in en het Ad deed al snel volop mee aan de 'spitting competition': het zo ver mogelijk uitspugen van Impala keuteltjes.

Dat harde werken is trouwens geen grapje: we hebben nog nooit in onze studie carriere zo hard moeten leren.
De 2e helft van de cursus hebben we doorgebracht in Mabula Game Reserve. Daar zitten ook de 'big five'. Deze grote jongens lieten ons tentenkamp redelijk met rust. Het kleinere gespuis daarentegen was weer hinderlijk aanwezig. Een stel burrowing crickets (het luidste insect ter wereld) was 's avonds altijd zeer aktief en hoewel de studenten geacht worden te houden van 'al wat leeft' en ons te gedragen naar de code "respect that we are in their space" zagen we ons toch genoodzaakt hun muzikale uitingen wat te temperen om onze trommelvliezen te sparen. Een schorpioen tussen de tenten hebben we ook de toegang verder ontzegd. De tenten en nabije omgeving vonden we toch meer "our space".

Na de instructies hoe om te gaan met een geweer bleek Ad een verdienstelijke schutter. De met zand gevulde fles heeft het niet overleefd.

Terwijl het in Nederland maar niet ophoudt met vriezen en sneeuwen is het hier vaak zo rond de dertig graden. Af en toe zijn er spectaculair heftige onweersbuien. Prachtig, zo lang je droog staat om er naar te kunnen kijken.

Limpopo eerste week

Kunkuru nature reserve (60 km van Bela Bela)
Zo. de eerste week Ranger training zit erop. Vanmorgen hebben we de test gedaan. Het resultaat laat nog op zich wachten. Tjonge zeg: we hadden de meest gecondenseerde en aanbevolen cursus gekozen met het idee: dan zijn we lekker snel klaar. Nu weten we echter waarom de cursus zo kort is: er wordt veel kennis en ervaring voorondersteld en die hebben wij dus niet.
Van de taxonomie van planten, de mineraal opbouw van rotsen, de anatomie van dieren, de 3 typologieen van de 5 sub-orders van der reptielen tot het paringsgedrag van schorpioenen; het is allemaal nieuw voor ons. En als we toevallig al iets weten dan is het in het Nederlands en zeker niet in het Latijn, Engels en Afrikaans.
Maar we slaan ons er moedig doorheen en hebben ondertussen veel schik. Het is namelijk wel allemaal heel interessant. Alleen jammer dat je in zo korte tijd zo'n overvloed aan details uit je hoofd moet leren.

Het opstaan bij dag en dauw valt ons alles mee. We zaten snel in het ritme. Dat ritme wordt alleen af en toe verstoord door een "bush baby" die het voorzien heeft op onze hut en daar 's nachts luidruchtig aan zit te knagen. Maar dan hebben wij nog mazzel want medestudenten zijn 's nachts al opgeschrikt door een pad in de hut en zelfs een spitting cobra voor de hut.
Het weer is doorgaans warm en zonnig (zo tegen de 30 graden aan).
Zuid Afrikanen zijn gulzige carnivoren dus we eten 3 keer per dag vlees met daarbij een van de vele papsoorten waar ze hier gek op zijn. We koken zelf, op een zelf gestookt vuur.

Door het strakke dagschema en stortvloed aan nieuwe kennis die we opdoen lijkt ons Nederlandse leven al heel lang geleden.
De groep medestudenten is een grappig stel mensen. Wij zijn wel duidelijk de senioren en worden zo'n beetje gezien als de vader en moeder overste. Behalve als het op natuurkennis aankomt.....

Voor meer foto's kijk op http://wereldreis2010.phanfare.com

1e week Zuid Afrika

We zijn hier pas een paar dagen maar het gaat zoals meestal wanneer je op reis gaat: het voelt alsof je al heel lang weg bent. We zijn van Johannesburg naar het noorden gereisd en zijn nu in Bela Bela. Morgen begint de ranger opleiding. De afgelopen dagen hebben we plaatsen bezocht waar we later eventueel vrijwilligerswerk kunnen doen.
Ter plaatse hebben we vast een beetje warm gedraaid:
- de 'wild dogs'gevoerd (het eten is weg voor je met je ogen kunt knipperen)
- meegemaakt hoe de cheetah's in het research centrum hun beweging krijgen (achter een 'lokhaas' aan lopen tot een snelheid van 114 km per uur. Aangezien wij die snelheid niet halen te voet was onze taak hier heel bescheiden)
- de olifanten in de 'elephant sanctuary' van het ene terrein naar het andere brengen door ze aan de slurf mee te voeren; met twee vingers in de slurf en de rest erom heen (alsof je een natte tak in je handen hebt)
- het olifanten bed in de stal op te schudden
- en mijn persoonlijke favoriet: de leeuwen welpjes de fles te geven in het 'lion breeding center' in Brits. Je zou ze zo mee naar huis willen nemen. Tot dat je bij hun volwassen familie leden komt: magnifieke beesten maar fijn dat er een stevig hek zit tussen ons, de voeder-sluis en hun terrein.

Het eerste terrein rijden is ook goed verlopen hoewel de suggestie van Margriet om 'met vaart door een modderpoel te rijden' door Ad werd ingevuld als 'er met topsnelheid doorheen scheuren' waardoor de bodemplaat daarna niet helemaal meer intact was.

Voor foto's kijk op http://wereldreis2010.phanfare.com