Japan: Kyoto en Nara.

Japanners maken veel werk van hun uiterlijk. Vooral de jongeren dragen de wonderlijkste creaties en lopen daar graag mee te flaneren. Was het vroeger nog zo dat Japan bekend stond om het kopiëren van van alles, tegenwoordig staat het bovenaan de lijst van beroemde trendwatchers om hier te spotten wat wij straks gaan dragen. Wel dames dan kan ik dat nu vast verklappen: het wordt een kort broekje met heel veel ruches waar overheen een zo mogelijk nog korter rokje gedragen wordt zodat net de kantjes van het broekje eronderuit piepen. Ik vond het echt vernieuwend en stond er met belangstelling naar te kijken maar na de dodelijke opmerking van Ad dat het alleen geschikt is voor graatmagere meisjes van hooguit 17, zit er weinig anders op dan een meer ‘volwassen’ versie van deze aankomende trend te bedenken.
De geisha’s doen natuurlijk niet mee aan modegrillen. Die blijven hun serene zelf als verpersoonlijking van de Japanse cultuur. Hun prijskaartje is overigens wel met de tijd meegegaan: $3000 voor een avond sessie. Daarvoor wordt je thee dan wel héél zorgvuldig ingeschonken en worden de dansbewegingen met uiterste precisie uitgevoerd.
In heel Japan zie je veel tempels en in Kyoto en Nara staan de prachtigste exemplaren. Tempels worden hier door jong en oud veelvuldig bezocht. Wordt bij ons alles wat met spiritualiteit te maken heeft gebracht als iets wat lijnrecht staat tegenover ‘platte commercie’ en ‘het jachtige bestaan van alledag’; hier gaat dat vrolijk samen. Goden worden via een efficiënt ritueel (muntje in een bak werpen, bel luiden, 2x in de handen klappen en afsluiten met een buiging) aangeroepen om te helpen succesvol te zijn in het dagelijks leven en te krijgen wat men graag wil hebben. Kinderen vragen om meer zakgeld terwijl vader vraagt om een promotie; zoiets. In en bij de tempels heerst ook vaak een gezellige, kermis-achtige sfeer omdat er talloze kraampjes staan die religieuze snuisterijen verkopen. Je kunt er bijvoorbeeld een T-shirt met een afbeelding van je favoriete God/Buddha kopen of een amulet voor welk soort geluk dan ook of een briefje waarop een persoonlijke voorspelling staat, vergelijkbaar met een fortune cookie.

De mannen (en een paar vrouwelijke priesters) die van de religie hun professie hebben gemaakt werken uiteraard met veel uitvoeriger rituelen. We hebben een paar van deze kleurrijke evenementen mogen meemaken. Helaas zijn er weinig mensen die Engels spreken dus is de betekenis van wat we zagen aan onze eigen fantasie overgelaten. We hadden sowieso graag met iemand willen bespreken hoe men de beide religies Shinto (waarbij men de Goden verzoekt het beter te krijgen) en Boeddhisme (waarbij het juist de bedoeling is niets te verlangen) in schijnbaar perfecte symbiose praktiseert.

Hoe is het nu om te vertoeven in een samenleving waar mensen geen rommel, peuken of kauwgom op straat gooien; waar verkeersdeelnemers zich keurig aan de regels houden; waar winkels geen anti-diefstal-poortjes of beveiligings personeel hebben; waar nergens een spoor van graffiti te bekennen is; waar fietsen (die overigens over de stoep moeten rijden: da’s niet handig in de drukke straten van de Japanse steden) gewoon aan de kant geparkeerd staan en niet vlak voor de ingang van het etablissement waar de eigenaar toevallig naar binnen moest; waar winkelpersoneel/obers/treinpersoneel je blij tegemoet treden om je te verwelkomen en te helpen; waar mensen op straat zich verontschuldigen als ze jou per ongeluk aanstoten (en niet krijsen: “takkewijf ken je niet uitkijken” zoals laatst in Amsterdam); waar respect meer iets is wat men aan anderen betoont dan wat men op hoge toon voor zichzelf eist? Dat was toch heel beklemmend en belemmerend voor de persoonlijke vrijheid vonden we in Nederland? Dat soort betuttelend kleinburgerlijk fatsoen moest daarom toch afgeschaft worden? Hier is dat gelukkig nog heel vanzelfsprekend en onze ervaring is dat het juist heel erg prettig is.
Voor meer foto's kijk op http://wereldreis2010.phanfare.com