Misschien dat de Canadezen daarom zo gek zijn op ‘adventure’ sporten. In Whistler kun je zelfs nu nog skieën/snowboarden of met een mountainbike de skihellingen af fietsen. Ook wildwatervaren, bergbeklimmen en deltavliegen zijn hier erg populair. Mijn moeder reisde dit deel van de trip gezellig met ons mee dus wij hebben de wat minder heftige aktiviteiten gekozen. We voeren met de vele ferries tussen de eilanden door en fietsten over voormalige treinsporen. Wat dan wel weer handig is in zo’n hoog ontwikkeld land is dat het geen enkel probleem is om een electrische fiets voor mijn moeder te huren. Het viel nog helemaal niet mee om haar heuvelopwaarts bij te houden. Ver voor ons hoorden we dan het zwakke excuus: “ja maar hij gaat niet langzamer dan zo”.
Net als in Amerika zijn in de steden en dorpen de straten breed en van asfalt, de commerciële gebouwen groot en van beton en de huizen elegant en van hout. Bij alles wat voor 1950 gebouwd is staan grote borden met “Historic site”. Victoria vonden we het gezelligst. Er staan mooie koloniale gebouwen en de haven en de Fishermen’s Warf zijn sfeervol.
Op Vancouver Island kun je prachtige wandelingen langs de kust maken.
Wij liepen de Sooke East coast trail. Onderweg zagen we otters, herten en veel vogels wat ons ‘game ranger gevoel’ weer even helemaal terug bracht. Het was een mooie afsluiter geweest als ik hier had kunnen beweren dat we daar ook een beer zagen. Na de vele waarschuwingsborden “beware, you are in bear country” hadden we er eigenlijk heel erg op gehoopt. We zágen wel een beer maar dat was vanuit de auto. Hij scharrelde zo’n beetje naast de weg en leek helemaal niet op de woeste afbeeldingen van de waarschuwingsborden. Eigenlijk had hij best een guitige kop en zag er heel knuffelbaar uit. Maar ja, ik mocht van m’n moeder de auto niet uit…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten