Toen er in1848 goud werd gevonden in Californië kreeg het al snel de bijnaam “golden state”. Maar het goud is al lang op; de staat is failliet. Je zou het zo niet zeggen trouwens als je ziet hoe de bewoners hier nog steeds volop lijken te genieten van het goede leven. De ene helft van de bevolking lijkt ruimschoots genoeg inkomsten te hebben om het te spenderen aan teveel eten, talloze tattoos en lawaaiige pick-up trucks/hummers.
De andere helft besteedt het liever aan de personal trainer om vervolgens het ‘fashionably skinny’ lijf in de modernste designer outfit te hullen en soepel in de sportauto te springen.
Wij zaten er deze week zo’n beetje tussenin. We zwoegden op onze goedkope Walmart fiets door de wijngaarden naar de vele “castello’s” en “villa’s” om daar samen met de ‘wine snobs’ mee te doen aan de wijnproeverijen. Als het even kon kozen we een wijnhuis uit dat op een heuvel lag zodat we het wat makkelijker hadden als we met de alcohol in de benen (ik vertik het nog steeds om wijn na het proeven uit te spugen) terug naar de camping fietsten.
Daar aangekomen bevonden we ons dan weer tussen de gezinnen waarvan de tientallen kinderen zelfs al 20 kilo te zwaar waren. Op een bepaalde manier was het ook wel gezellig: het gelach en geschreeuw werd overstemd door een mix van hard-rock, country en latin muziek en de lucht was rokerig van het verschroeide vlees. Het was een ‘communal’ camping en daar is toch altijd iets mee waardoor het ongetwijfeld idealistische uitgangspunt verloedert. Zo’n gezamenlijke verantwoordelijkheid werkt gewoon niet. De communal camping bij Healdsburg wordt beheerd door de Pomo indianen. Het is natuurlijk een mooie inkomstenbron en werkgelegenheidsprojekt voor zo’n gemeenschap maar het lijkt erop dat er veel interesse is voor banen zoals ‘security’ en ‘camphost’ maar dat er voor het onderhouds/schoonmaakwerk geen animo is.
De rit van Oregon via de kust, door de redwoods naar de ‘valleys’ was zo mooi en vooral zo afwisselend dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat we hier pas ruim een week zijn. De noordkust heeft door de jaren heen vaak dienst gedaan als decor voor films en dat ligt niet alleen aan de nabijheid van Hollywood. Het is er ‘picture perfect’ zoals ze dat noemen.
De dikke laag bladeren en het mos in de bossen met gigantische sequoia bomen dempen ieder geluid; het is er onwerkelijk stil. Als je er lang loopt slaat je fantasie op hol en verwacht je ieder moment elfjes of één van Steven Spielbergs –saurussen uit Jurassic Park te zien.
.JPG)
We hadden het er juist over gehad dat het volgend jaar vast ook wel weer heel fijn is om ‘gewoon’ naar Frankrijk of Toscane te gaan want dat is ook uniek en niet te evenaren mooi dachten we. En toen reden we het Sonoma gebied binnen en moesten we prompt onze mening bijstellen. Je waant je in Zuid Frankrijk of de wijngebieden van Italië, compleet met oleanders, cypressen en ‘Toscaanse’ villa’s. Het is iets ruimer, geaccidenteerder en natuurlijker waardoor niet alleen sommige wijnen die hier gemaakt worden het winnen van de Europese maar het landschap zelf ook de overzeese gebiedsdelen naar de kroon steekt.
Voor meer foto’s zie: http://wereldreis2010.phanfare.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten