d mag een cliché zijn maar zodra je er bovenop staat en gaat wandelen (wij liepen van Jinshanling naar Simatai) kun je niet anders dan in vervoering raken. Het is echt adembenemend, letterlijk en figuurlijk. Als oorspronkelijk doel, het buiten houden van indringers (vooral Mongolen) schijnt de muur niet helemaal effektief te zijn geweest. Volgens de Mongoolse leider Genghis Khan kwam dat omdat de sterkte van de muur afhangt van de moed van degenen die hem verdedigen.Zo is de huidige equivalent ervan: ‘the great Chinese firewall’ ook niet helemaal waterdicht. De 30.000 ambtenaren die hier de internet censuur regelen hebben niet kunnen verhinderen dat we de inhoud van deze blog naar buiten hebben gesmokkeld en dat onze handlanger M.M. het op de website heeft geplaatst. Onze website geblokkeerd; wat een giller.
Beijing is zo’n stad die je opslokt. De drukte, de verkeerschaos, het lawaai, de vervuiling, maar ook de grootsheid van de verboden stad en de intensieve kleuren van de enorme tempel-complexen, alles is even overweldigend.
De Chinezen zijn nogal luidruchtig en lijken altijd haast te hebben. De hoffelijkheid en ingetogenheid van Japanners vind je hier totaal niet terug, eerder het tegendeel. Maar hun spontaniteit en goedlachsheid maakt veel goed. Ook op het gebied van hygiëne is de vergelijking tussen Japan en China een cultuurschok. Dat Chinezen in het openbaar rochelen, spugen en boeren mag algemeen bekend zijn, maar er is verder ook weinig gène als het om lichamelijke funkties gaat. En publique neuspeuteren lijkt een nationale hobby, de midden naad van de broekjes van peuters is open zodat ze één en ander gewoon kunnen laten lopen en vrouwen laten tijdens het toiletgebruik niet zelden de deur gewoon open staan. Maar ja ook in dit geval: ’s lands wijs, ’s lands eer en we wennen er al een beetje aan.
Commercie is hier in alle hevigheid opgebloeid. Iedereen probeert wat te verkopen en er wordt gretig geconsumeerd. De paar Engelse woordjes die sommigen spreken zijn dan ook puur gericht op het werven van klanten. De conversatie erna gaat weer via overdreven mimiek en met handen en voeten. Een Chinese serveerster had wel een hele aparte versie van de ‘handen en voeten stijl’. Toen wij haar mondelinge poging niet begrepen schreef ze het in Chinese tekens in haar hand en liet het ons zien. Helemaal zot werd het toen Ad vervolgens naar mij wees omdat “hij zijn bril niet op had”.
Ook de politieke propaganda is gemoderniseerd. Twee enorme videoschermen op het plein van de hemelse vrede tonen non-stop beelden van alle geweldige dingen die China bereikt heeft. De kranten laten wel af en toe een kritisch geluid horen.
Het chaotische verkeer zou je als anarchie kunnen omschrijven, ware het niet dat er toch wel een duidelijke hiërarchie is. De vrachtwagens zijn heer en meester en voetgangers moeten als laagste in rang regelmatig opzij springen om het vege lijf te redden. Het is ieder voor zich en als er al regels zijn worden die op grote schaal aan ieders laars gelapt. We gaan hier zeker geen auto huren.
De terracotta legers in Xi’an zijn natuurlijk ook een niet te missen bezienswaardigheid. Hoeveel je er ook over gelezen hebt of gezien op TV, zodra je oog in oog staat met de enorme hoeveelheid (als alle opgravingen voltooid zijn zouden er zo’n 7000 te voorschijn moeten komen) beelden die allemaal net iets anders zijn, raak je onwillekeurig diep onder de indruk van zowel de schoonheid als de waanzin van het hele projekt.
De muzikale kant van de lokale cultuur wilden we ook niet aan ons voorbij laten gaan dus gingen we naar een voorstelling van de Chinese opera. Zeker de moeite waard om eens gezien te hebben maar de muziek ligt niet echt gemakkelijk in het gehoor, dus voorlopig laten we het even bij deze ene keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten